‘’Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει’’

γράφει ο Γιάννης Καμπεράι

Η γλώσσα για τον  καθέναν είναι κάτι διαφορετικό. Ο καθένας θα την εξηγούσε  διαφορετικά, αν κάποιος τον ρωτούσε για τη σημασία της. Ο κάθε άνθρωπος ζει διαφορετικά και είναι διαφορετικός. Ανάλογα με τις εμπειρίες του, τα πιστεύω του και κάθε τι άλλο που διαμορφώνει το χαρακτήρα του, θα εξηγούσε την σημασία της γλώσσας.

Η γλώσσα γι΄ αυτόν είναι ένας από τους τρόπους που έχει χρησιμοποιήσει ολόκληρη την περίοδο της  ζωής του για να εκφραστεί, να επιβιώσει και να επικοινωνήσει. Με όλα αυτά αποκτά μια ιδέα για τον τρόπο αυτό που χρησιμοποιεί, το χρήσιμο αυτό εργαλείο, την γλώσσα. Ο καθένας επηρεάζεται διαφορετικά από πολλά πράγματα. Άλλο θα έλεγε ένας τυπικός άνθρωπος η ένας επιστήμονας: «είναι ένα σύστημα σημείων που εκφράζει ιδέες»  και άλλο ένας καλλιτέχνης η ένας πιο πνευματικός άνθρωπος: «είναι ένας τρόπος με τον οποίον οι άλλοι βλέπουν το τι έχουμε μέσα μας, την ψυχή μας». Στο πώς τη χρησιμοποιούμε όμως υπάρχουν πολλά κοινά σημεία σε όλους τους χαρακτήρες. Κάποιος θα έλεγε ότι ο κυριότερος σκοπός είναι η επικοινωνία.

Οι άνθρωποι θλίβονται, χαίρονται και βιώνουν διάφορα συναισθήματα (και) μέσα από την γλώσσα. Τα συναισθήματα αυτά οδηγούν άλλες φόρες σε πράξεις δυσάρεστες και άλλες σε ωραίες και καλές. Η παροιμία : ‘’Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει’’ θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχει μεταφορική έννοια. Αλλά θα μπορούσε να υποστηρίξει και το αντίθετο διότι η γλώσσα είναι κάτι που δεν έχει υλη, η όποια όμως μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε πράξη!

Από όλα αυτά θα μπορούσε κάποιος να συμπεράνει ότι η γλώσσα είναι κάτι πολύ περίπλοκο για να μπορέσεις να περιγράψεις τη σημασία της. Αυτό όμως δεν μπορεί να σε δυσκολέψει στο να καταλάβεις σε τι χρησιμεύει και πώς την χρησιμοποιούμε.