Ενας ηθοποιός με καριέρα στο σανίδι και στον κινηματογράφο γίνεται διάσημος στο πανελλήνιο μέσω ενός σποτ
Ενα χοτ ντογκ με τα όλα του. Με λουκάνικο, πατατούλες, ντομάτα, με κρεμμυδάκι βραστό αν υπάρχει πρόσωπο και ωμό αν δεν υπάρχει, κέτσαπ, μουστάρδα και φτιαγμένο από τα χεράκια ενός ομορφάντρα ο οποίος κλέβει την παράσταση. Αυτό είναι και το σλόγκαν των ημερών: «Ομορφάααντρα μου». Και το πρόσωπο πίσω από το σλόγκαν; Ο Μανώλης Μαυρομματάκης. Ενας ηθοποιός με μεγάλη πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο, ο οποίος για δεύτερη φορά καταφέρνει να κάνει αίσθηση μέσα από ένα διαφημιστικό σποτ της Cosmote. Μιλώντας στο «Βήμα» ο Μ. Μαυρομματάκης εξηγεί πώς μία διαφήμιση αλλάζει, αν όχι τη ζωή σου, σίγουρα τον τρόπο που σε κοιτάζει ο κόσμος στον δρόμο.
Πώς προέκυψε η διαφήμιση σε έναν ηθοποιό του θεάτρου και του κινηματογράφου;
«Η διαφήμιση είναι κομμάτι της δουλειάς μου όπως είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση και το θέατρο. Απλώς η διαφήμιση είναι το μεγαλύτερο οικονομικό δώρο μου. Οποτε τυχαίνει και μου αρέσει κάτι και δεν με προσβάλλει, το κάνω. Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω διαφήμιση. Η πιο σουξεδιάρα που έχει γίνει ήταν με το Τζόκερ. Πήγαινα να κάνω check-in στο αεροδρόμιο και με ρωτούσαν “Πετάει ο γάιδαρος;” και απαντούσα: “Πετάει”. Τη χαρακτηρίζω επιτυχημένη γιατί τότε όπου πήγαινα με ρωτούσαν αν πετάει ο γάιδαρος. Δυστυχώς όμως για μένα η αναγνωρισιμότητα από ένα σημείο και μετά είναι κόστος».
Τι εννοείτε «κόστος»;
«Το να με σταματήσει κάποιος και να μου πει ότι του άρεσα, ότι ήταν καλό αυτό που έκανα, το καταλαβαίνω. Το να περνάς και να σου λένε “ομορφάντρα μου!” είναι κάτι διαφορετικό. Δεν κάνω το ψώνιο. Απλώς έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και δεν μου αρέσουν αυτά...».
Δεν το φανταστήκατε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο;
«Ηταν καλό το σποτ, το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή, γι’ αυτό και το έκανα. Απλώς πρέπει να το αντέξω όλο αυτό που συμβαίνει...».
Επιλέγετε κάποιον συγκεκριμένο ρόλο στα διαφημιστικά;
«Στο θέατρο παίζω μεγάλη γκάμα ρόλων σε σχέση με αυτό που μου ζητούν από τα κάστινγκ στη διαφήμιση. Ο τύπος στο διαφημιστικό της Cosmote είναι αυτός που είδατε, ένας λαϊκός τύπος. Οι ρόλοι στο θέατρο είναι πάρα, μα πάρα πολλοί».
Εσείς πόσο κοντά είστε σε αυτό που υποδύεστε;
«Εχω μεσοαστική καταγωγή. Οι γονείς μου ήταν λαϊκοί και απλοί άνθρωποι από χωριά της Κρήτης και της Ναυπάκτου. Δεν με έμαθαν να έχω τη μύτη μου ψηλά. Για παράδειγμα, μου έκανε εντύπωση όταν κάποια στιγμή κατάλαβα ότι κάνοντας αυτή τη δουλειά θα πρέπει να προμοτάρεις τον εαυτό σου και να λες “κάνω αυτό και κάνω το άλλο”. Εγώ είχα μάθει από το σπίτι μου να μην κοκορεύομαι. Είχα μάθει ότι αυτό δεν είναι αξία στη ζωή, αλλά το αν είσαι καλός να σου το αναγνωρίζουν οι άλλοι».
Κάνετε θέατρο για την τέχνη και διαφήμιση για τα λεφτά;
«Η αρχική πρόθεση είναι αυτή, να το πούμε καθαρά. Αλλά από τη στιγμή που αρχίζει το γύρισμα είναι σαν τον μεγάλο παίκτη που μπαίνει στο γήπεδο να παίξει μπάλα και όσο φίρμα κι αν είναι, προκειμένου να κερδίσει η ομάδα του, τα δίνει όλα. Δεν αλλάζει η λειτουργία μου. Δεν θα αντέξω να πάω κάπου και να κάνω οκτώ-δέκα ώρες γύρισμα μόνο και μόνο για να πάρω τα λεφτά όταν τελειώσει. Ε, θέατρο για τα λεφτά δεν κάνεις...».
Τα λεφτά από τη διαφήμιση είναι καλά;
«Δεν το συζητάμε! Τα λεφτά της διαφήμισης είναι ένα ολόκληρο συμβόλαιο! Είναι όσα πληρωνόμαστε για επτά μήνες στο θέατρο».
Με το συγκεκριμένο διαφημιστικό σάς αναγνωρίζουν όλοι;
«Δεν τολμάω να κάνω δυο βήματα και με αναγνωρίζουν. Είναι απίστευτο. Να φανταστείτε ότι με πήραν να πάω στην πρωινή εκπομπή του Παπαδάκη! Αν είναι δυνατόν!».
Μα κάνοντας κάτι τέτοιο δεν φανταστήκατε ότι θα ακολουθήσει και το παιχνίδι της δημοσιότητας;
«Οταν το έκανα δεν περίμενα αυτόν τον χαμό! Δεν το κάνω θυσιάζοντας την καριέρα μου. Το βαριέμαι, δεν μου αρέσει. Το σώμα μου δεν το σηκώνει να πάω στις εκπομπές».
Δεν σκέφτεστε πως σε τέτοιους καιρούς η δημοσιότητα θα λειτουργήσει βοηθητικά;
«Οχι. Δεν θέλω. Θα πιεζόμουν πολύ να πάω στην εκπομπή».
Για το θέατρο και τον κινηματογράφο δεν θα πηγαίνατε σε κάποια εκπομπή για να παρουσιάσετε τη δουλειά σας;
«Εγώ και στην Μπήλιω Τσουκαλά βαριέμαι να πάω. Δεν μου πολυαρέσει αυτή η διαδικασία. Δεν μπορώ αυτή την εικόνα, το image, την περσόνα. Δεν είμαι απόλυτος, απλά σας λέω πως δυσκολεύομαι».
Τι επιδιώκετε στη δουλειά σας;
«Το πρώτο που ζητάω είναι οι καλές συνεργασίες, μετά είναι οι ρόλοι. Θέλω να έχω κοινούς στόχους και να μου αρέσουν ως άνθρωποι. Επίσης μου αρέσει να εξερευνώ κομμάτια της δουλειάς μου που είναι ανεξερεύνητα σε εμένα».
Πικραίνεστε που ύστερα από τόσο μεγάλη πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο ο κόσμος σάς επιδοκιμάζει στον δρόμο για μία διαφήμιση;
«Δεν πικραίνομαι. Θα πικραινόμουν αν περίμενα την ίδια αναγνωρισιμότητα και από το θέατρο. Αφενός ξέρω πως δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν κάνεις θέατρο σαν τηλεπερσόνα, αφετέρου δεν το θέλω. Σας είπα ότι το πολύ με ενοχλεί. Δεν μου φταίει ο κόσμος, όλη μέρα βλέπει τηλεόραση...».
Εσείς βλέπετε τηλεόραση;
«Οχι. Να φανταστείτε ότι τη διαφήμιση δεν την είδα στην τηλεόραση, την είδα στο Internet. Δεν προλαβαίνω και δεν θέλω να δω».
Πώς προέκυψε η διαφήμιση σε έναν ηθοποιό του θεάτρου και του κινηματογράφου;
«Η διαφήμιση είναι κομμάτι της δουλειάς μου όπως είναι ο κινηματογράφος, η τηλεόραση και το θέατρο. Απλώς η διαφήμιση είναι το μεγαλύτερο οικονομικό δώρο μου. Οποτε τυχαίνει και μου αρέσει κάτι και δεν με προσβάλλει, το κάνω. Αλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω διαφήμιση. Η πιο σουξεδιάρα που έχει γίνει ήταν με το Τζόκερ. Πήγαινα να κάνω check-in στο αεροδρόμιο και με ρωτούσαν “Πετάει ο γάιδαρος;” και απαντούσα: “Πετάει”. Τη χαρακτηρίζω επιτυχημένη γιατί τότε όπου πήγαινα με ρωτούσαν αν πετάει ο γάιδαρος. Δυστυχώς όμως για μένα η αναγνωρισιμότητα από ένα σημείο και μετά είναι κόστος».
Τι εννοείτε «κόστος»;
«Το να με σταματήσει κάποιος και να μου πει ότι του άρεσα, ότι ήταν καλό αυτό που έκανα, το καταλαβαίνω. Το να περνάς και να σου λένε “ομορφάντρα μου!” είναι κάτι διαφορετικό. Δεν κάνω το ψώνιο. Απλώς έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και δεν μου αρέσουν αυτά...».
Δεν το φανταστήκατε ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο;
«Ηταν καλό το σποτ, το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή, γι’ αυτό και το έκανα. Απλώς πρέπει να το αντέξω όλο αυτό που συμβαίνει...».
Επιλέγετε κάποιον συγκεκριμένο ρόλο στα διαφημιστικά;
«Στο θέατρο παίζω μεγάλη γκάμα ρόλων σε σχέση με αυτό που μου ζητούν από τα κάστινγκ στη διαφήμιση. Ο τύπος στο διαφημιστικό της Cosmote είναι αυτός που είδατε, ένας λαϊκός τύπος. Οι ρόλοι στο θέατρο είναι πάρα, μα πάρα πολλοί».
Εσείς πόσο κοντά είστε σε αυτό που υποδύεστε;
«Εχω μεσοαστική καταγωγή. Οι γονείς μου ήταν λαϊκοί και απλοί άνθρωποι από χωριά της Κρήτης και της Ναυπάκτου. Δεν με έμαθαν να έχω τη μύτη μου ψηλά. Για παράδειγμα, μου έκανε εντύπωση όταν κάποια στιγμή κατάλαβα ότι κάνοντας αυτή τη δουλειά θα πρέπει να προμοτάρεις τον εαυτό σου και να λες “κάνω αυτό και κάνω το άλλο”. Εγώ είχα μάθει από το σπίτι μου να μην κοκορεύομαι. Είχα μάθει ότι αυτό δεν είναι αξία στη ζωή, αλλά το αν είσαι καλός να σου το αναγνωρίζουν οι άλλοι».
Κάνετε θέατρο για την τέχνη και διαφήμιση για τα λεφτά;
«Η αρχική πρόθεση είναι αυτή, να το πούμε καθαρά. Αλλά από τη στιγμή που αρχίζει το γύρισμα είναι σαν τον μεγάλο παίκτη που μπαίνει στο γήπεδο να παίξει μπάλα και όσο φίρμα κι αν είναι, προκειμένου να κερδίσει η ομάδα του, τα δίνει όλα. Δεν αλλάζει η λειτουργία μου. Δεν θα αντέξω να πάω κάπου και να κάνω οκτώ-δέκα ώρες γύρισμα μόνο και μόνο για να πάρω τα λεφτά όταν τελειώσει. Ε, θέατρο για τα λεφτά δεν κάνεις...».
Τα λεφτά από τη διαφήμιση είναι καλά;
«Δεν το συζητάμε! Τα λεφτά της διαφήμισης είναι ένα ολόκληρο συμβόλαιο! Είναι όσα πληρωνόμαστε για επτά μήνες στο θέατρο».
Με το συγκεκριμένο διαφημιστικό σάς αναγνωρίζουν όλοι;
«Δεν τολμάω να κάνω δυο βήματα και με αναγνωρίζουν. Είναι απίστευτο. Να φανταστείτε ότι με πήραν να πάω στην πρωινή εκπομπή του Παπαδάκη! Αν είναι δυνατόν!».
Μα κάνοντας κάτι τέτοιο δεν φανταστήκατε ότι θα ακολουθήσει και το παιχνίδι της δημοσιότητας;
«Οταν το έκανα δεν περίμενα αυτόν τον χαμό! Δεν το κάνω θυσιάζοντας την καριέρα μου. Το βαριέμαι, δεν μου αρέσει. Το σώμα μου δεν το σηκώνει να πάω στις εκπομπές».
Δεν σκέφτεστε πως σε τέτοιους καιρούς η δημοσιότητα θα λειτουργήσει βοηθητικά;
«Οχι. Δεν θέλω. Θα πιεζόμουν πολύ να πάω στην εκπομπή».
Για το θέατρο και τον κινηματογράφο δεν θα πηγαίνατε σε κάποια εκπομπή για να παρουσιάσετε τη δουλειά σας;
«Εγώ και στην Μπήλιω Τσουκαλά βαριέμαι να πάω. Δεν μου πολυαρέσει αυτή η διαδικασία. Δεν μπορώ αυτή την εικόνα, το image, την περσόνα. Δεν είμαι απόλυτος, απλά σας λέω πως δυσκολεύομαι».
Τι επιδιώκετε στη δουλειά σας;
«Το πρώτο που ζητάω είναι οι καλές συνεργασίες, μετά είναι οι ρόλοι. Θέλω να έχω κοινούς στόχους και να μου αρέσουν ως άνθρωποι. Επίσης μου αρέσει να εξερευνώ κομμάτια της δουλειάς μου που είναι ανεξερεύνητα σε εμένα».
Πικραίνεστε που ύστερα από τόσο μεγάλη πορεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο ο κόσμος σάς επιδοκιμάζει στον δρόμο για μία διαφήμιση;
«Δεν πικραίνομαι. Θα πικραινόμουν αν περίμενα την ίδια αναγνωρισιμότητα και από το θέατρο. Αφενός ξέρω πως δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν κάνεις θέατρο σαν τηλεπερσόνα, αφετέρου δεν το θέλω. Σας είπα ότι το πολύ με ενοχλεί. Δεν μου φταίει ο κόσμος, όλη μέρα βλέπει τηλεόραση...».
Εσείς βλέπετε τηλεόραση;
«Οχι. Να φανταστείτε ότι τη διαφήμιση δεν την είδα στην τηλεόραση, την είδα στο Internet. Δεν προλαβαίνω και δεν θέλω να δω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου