Την αγαπάω τη μητέρα μου την Άνοιξη

Την αγαπάω τη μητέρα μου την Άνοιξη

Γιατί φοράει το πολυταξίδευτο κόκκινο φόρεμα

Που είναι γλυκό σαν το αίμα της καρδιάς.

Στην αγκαλιά της κοιμούνται τα σύννεφα

Και στα χέρια της ξεκουράζονται τα όνειρα

Στο κορμί της ψάχνω να κρυφτώ

Αλλά χάνομαι εκεί σαν τις πυγολαμπίδες την ημέρα.

Την κυνηγάω τη μητέρα μου την Άνοιξη

Γιατί ζηλεύω τα χρυσαφένια μαλλιά της

Όταν ερωτεύονται τις ψεύτικες υποσχέσεις του ανέμου

Κι εμένα με ξεχνάνε σ’ ένα λιβάδι χωρίς μαργαρίτες

Στα χαμόγελά της στηρίζω την ύπαρξη μου

Γιατί είναι ατέλειωτα σαν τ’ ουρανού τ’ αστέρια.

Την ονειρεύομαι τη μητέρα μου την άνοιξη

Ενώ χορεύει με τους γαλάζιους μονόκερους

Σ’ ένα κήπο με κόκκινα και κίτρινα και πράσινα

   και μπλε τριαντάφυλλα

Και με προσκαλεί να τα μυρίζουμε μαζί.

Την τραγουδάω τη μητέρα μου την άνοιξη

Ενώ καλλωπίζεται στα νερά του πηγαδιού

Γιατί είναι όμορφη σαν τις νεράιδες

Και αγνή και καθαρή και αθώα σαν τους αγγέλους

Την αγαπάω τη μητέρα μου την άνοιξη

Γιατί φοράει το πολυταξίδευτο κόκκινο φόρεμα

Που είναι γλυκό σα το αίμα της καρδιάς.

                                                          Αντέλα Κ.